Als gids voor ple­zier en suc­ces loods­te bas­ket­bal­coach Lau­ra Kooij (35) de U14-ploeg van Do­zy/BV Den Hel­der vo­rig voor­jaar naar de lands­ti­tel. Om deze jaar­gang de U20-op­lei­dings­ploeg naar de be­ker­fi­na­le, van­avond in Ba­rend­recht, te voe­ren. ,,In de toe­komst coach van da­mes 1? Zeg nooit nooit.’’

Dat de Hel­der­se 77-vou­dig in­ter­na­ti­o­nal zich na haar ac­tie­ve loop­baan zou ont­pop­pen tot coach, wek­te bij me­nig­een geen be­vreem­ding. ,,Ik was als speel­ster al­tijd wel be­zig met tac­tiek. Na­dat ik zelf stop­te met bas­ket­bal, heb ik eerst voor­rang ge­ge­ven aan mijn maat­schap­pe­lij­ke car­riè­re. Tot ik een jaar of vier werd be­na­derd voor de U12-2. Dat werd uit­ein­de­lijk de U14. Mijn vrouw (hui­dig hoofd­coach Anna Vi­cen­zet­to, red.) zou die ploeg gaan lei­den, tot ze werd door­ge­scho­ven naar het eer­ste team.’’

Ba­nie­ren

Drie sei­zoe­nen had Kooij de tech­ni­sche leid­sels van de U14-equi­pe in han­den. Met de lands­ti­tel uit 2017 als meest tast­ba­re her­in­ne­ring. Na acht spor­tief stil­le ja­ren kre­gen de be­roem­de ba­nie­ren in de sport­hal aan de Sport­laan, waar­op zo­veel kam­pi­oen­schap­pen prij­ken van de speel­ster Kooij, ein­de­lijk weer eens aan­vul­ling. Met be­hulp van coach Kooij, ver­ge­zeld door Rhi­no Beets.

,,Ik wil als coach iets te­rug­doen voor de club, voor het bas­ket­bal. Ik be­waar zul­ke goe­de her­in­ne­rin­gen aan die jeugd­ja­ren. We won­nen veel, maar er wer­den ook vriend­schap­pen ge­smeed. Dat ple­zier wil ik die mei­den mee­ge­ven. Dat ze zich re­a­li­se­ren dat dit een prach­ti­ge tijd is.’’

Ont­plooi­ing

Als be­ge­lei­der van de U20 zet de Hel­der­se nieu­we stap­pen in haar ont­plooi­ing tot coach. ,,Na drie jaar bij de U14 wil­de ik wel iets an­ders. Bij die lich­ting werk je het groot­ste deel van het sei­zoen voor­al aan de fun­da­men­ten en ga je rich­ting een NK echt een te­gen­stan­der be­stu­de­ren. In de leef­tijds­ca­te­go­rie tot twin­tig jaar speelt tac­tiek een gro­te­re rol. Dat as­pect be­valt me wel.’’

,,Het las­ti­ge is al­leen dat we slechts een keer week echt als team trai­nen'', ver­volgt ze. ,,En dan nog vaak in­com­pleet om­dat som­mi­gen la­ter of niet ko­men van­we­ge sta­ges of werk. De be­zet­ting bij da­mes 1 is zo dat ie­der­een van de U20 daar mee traint. Aan de ene kant zijn er nau­we­lijks team­trai­nin­gen met de U20. De an­de­re kant is dat speel­sters een heel sei­zoen met de se­lec­tie trai­nen en daar­van le­ren.’’

Vol­gens Kooij ligt haar groot­ste uit­da­ging in het op­vij­ze­len van het zelf­be­wust­zijn van haar speel­sters. ,,Re­gel­ma­tig ver­tel ik mei­den of ze wel we­ten hoe­veel ze in hun mars heb­ben. Ze zijn soms zo be­schei­den en voor­zich­tig. Niet ie­der­een is vol­doen­de over­tuigd van haar kwa­li­tei­ten. We heb­ben echt een goe­de ploeg, hoor. In de hal­ve fi­na­les van het be­ker­toer­nooi te­gen Bin­nen­land heb­ben we bij­voor­beeld hart­stik­ke goed ge­speeld. Het is al­leen vaak nog te gril­lig. Het con­stan­te ni­veau ont­breekt.’’

,,Of er in mij een toe­kom­stig hoofd­coach schuilt? Zeg nooit nooit. Het is geen must. Ple­zier en de juis­te ba­lans met werk en pri­vé staan hoog in het vaan­del bij mij. Op dit mo­ment heb ik nog niet de ver­eis­te coa­chings­pa­pie­ren en krijg dus dis­pen­sa­tie. Ik ga de ver­snel­de cur­sus vol­gen. Als ik er­gens hoofd­coach word, zal dat in Den Hel­der zijn. Dat is mijn club.’’

Kooij fun­geer­de dit sei­zoen al eens als in­val­kracht bij de hoofd­macht. Over een toe­kom­sti­ge coa­ching­tan­dem met haar le­vens­part­ner, heeft ze be­den­kin­gen. ,,We za­ten ook sa­men in een ten­nis­team. Dat ging pri­ma'', lacht ze. ,,Qua tijds­af­stem­ming zou sa­men coa­chen wel han­dig zijn. Maar het wordt mis­schien al­le­maal wel een beet­je veel.’’