De laatste wedstrijd tegen LoonLions 16-2 was afgesloten met een verdiende 48-40 winst. Met deze tevreden gedachten begonnen we dan ook aan de wedstrijd in Landsmeer.

Ruim op tijd waren we aanwezig in de zaal alwaar de zaaldienst nog moest beginnen om alles klaar te zetten. De warming-up ging prima. Jullie namen samen alles door en ronde deze prima af.

Inmiddels was er bij de wedstrijdtafel een discussie gaande over de scheidsrechters voor vandaag. Eerst was er niemand, toen één (verschrikkelijk zenuwwachtig omdat ze zelf vond dat ze niet goed kon fluiten) toen twee (de eerste aangevuld met een ervaren scheidsrechter) en toen we moesten beginnen stonden er opeens twee enthousiaste meiden waarmee wij de wedstrijd konden aanvangen.

Tegenwoordig mogen we blij zijn als er al twee scheidsrechters zijn maar veelal blijken er onervaren arbiters op het veld te staan. Gedurende de wedstrijd werd wel duidelijk dat dit arbitrale duo goed hun best deed maar heel onzeker en veelal éénzijdig floten voor fouten. Loopballen en seconddribbels werden niet bestraft. De 3-seconden regel werd in zijn geheel niet toegepast en daar had LoonLions, met het fysieke spel, vandaag toch echt veel voordeel van.

Ter info; LoonLions mocht vandaag 24 ft nemen, DenHelder 10 ft.

De aanvang van de eerste periode was duidelijk voor DenHelder. Er werd al snel een 4-10 voorsprong genomen waarna ik ons spel iets zag indutten. Via 5-13 eindigen we deze periode, volgens een vreemde tegenscore op het sheet, met een 7-13 voorsprong.

Niets aan de hand zou je dan denken en gezien het vertoonde spel was dat ook niet zo maar toch voelde ik mij hier niet gerust op. Ik gaf de meiden mee om vooral door te gaan met het vertoonde spel om zodoende voldoende voorsprong te creeren. We zouden anders de hele wedstrijd achter de feiten aan blijven lopen. Dat kwam dus ook uit.

De tweede periode namen de discutabele beslissingen van de arbiter(s) toe en zakte ons spel af naar een treurig niveau. Immers lag vandaag niet alles aan de scheidsrechters want onze passing liet echt te wensen over en ook werd de breedte van het veld niet goed benut. Daarbij bleken er een paar speelsters té moe in het veld te staan.

LoonLions nam dan ook terecht het voortouw in deze periode. De donderpreken van mij mochten niet baten en zelfs het thuispubliek begon zich met mijn acties te bemoeien.

De laatste drie minuten beperken we de schade alsnog en staat het 20-19 bij rust.

De derde en vierde periode kan ik kort beschrijven als “slecht”. Dat neemt niet weg dat jullie bleven knokken tot het laatste fluitsignaal, en dat is weer een goede instelling, maar in deze periodes was het gewoon allemaal té. Te langzaam, te lief, te moeilijk, te onzeker, etc..

De eindstand was een 51-36 winst voor LoonLions.