
De
laatste wedstrijd tegen LoonLions 16-2 was afgesloten met een verdiende 48-40
winst. Met deze tevreden gedachten begonnen we dan ook aan de wedstrijd in
Landsmeer.
Ruim
op tijd waren we aanwezig in de zaal alwaar de zaaldienst nog moest beginnen om
alles klaar te zetten. De warming-up ging prima. Jullie namen samen alles door
en ronde deze prima af.
Inmiddels
was er bij de wedstrijdtafel een discussie gaande over de scheidsrechters voor
vandaag. Eerst was er niemand, toen één (verschrikkelijk zenuwwachtig omdat ze
zelf vond dat ze niet goed kon fluiten) toen twee (de eerste aangevuld met een
ervaren scheidsrechter) en toen we moesten beginnen stonden er opeens twee
enthousiaste meiden waarmee wij de wedstrijd konden aanvangen.
Tegenwoordig
mogen we blij zijn als er al twee scheidsrechters zijn maar veelal blijken er
onervaren arbiters op het veld te staan. Gedurende de wedstrijd werd wel
duidelijk dat dit arbitrale duo goed hun best deed maar heel onzeker en veelal
éénzijdig floten voor fouten. Loopballen en seconddribbels werden niet
bestraft. De 3-seconden regel werd in zijn geheel niet toegepast en daar had
LoonLions, met het fysieke spel, vandaag toch echt veel voordeel van.
Ter
info; LoonLions mocht vandaag 24 ft nemen, DenHelder 10 ft.
De
aanvang van de eerste periode was duidelijk voor DenHelder. Er werd al snel een
4-10 voorsprong genomen waarna ik ons spel iets zag indutten. Via 5-13 eindigen
we deze periode, volgens een vreemde tegenscore op het sheet, met een 7-13
voorsprong.
Niets
aan de hand zou je dan denken en gezien het vertoonde spel was dat ook niet zo
maar toch voelde ik mij hier niet gerust op. Ik gaf de meiden mee om vooral
door te gaan met het vertoonde spel om zodoende voldoende voorsprong te
creeren. We zouden anders de hele wedstrijd achter de feiten aan blijven lopen.
Dat kwam dus ook uit.
De
tweede periode namen de discutabele beslissingen van de arbiter(s) toe en zakte
ons spel af naar een treurig niveau. Immers lag vandaag niet alles aan de
scheidsrechters want onze passing liet echt te wensen over en ook werd de
breedte van het veld niet goed benut. Daarbij bleken er een paar speelsters té
moe in het veld te staan.
LoonLions
nam dan ook terecht het voortouw in deze periode. De donderpreken van mij
mochten niet baten en zelfs het thuispubliek begon zich met mijn acties te
bemoeien.
De
laatste drie minuten beperken we de schade alsnog en staat het 20-19 bij rust.
De
derde en vierde periode kan ik kort beschrijven als “slecht”. Dat neemt niet
weg dat jullie bleven knokken tot het laatste fluitsignaal, en dat is weer een
goede instelling, maar in deze periodes was het gewoon allemaal té. Te
langzaam, te lief, te moeilijk, te onzeker, etc..
De
eindstand was een 51-36 winst voor LoonLions.