In Landsmeer kwamen de dames woensdagavond wederom te kort. Eigenlijk was deze wedstrijd een kopie van de vorige drie ontmoetingen. Kansen zat, maar als het er om gaat, gebeuren er de verkeerde dingen. In het begin was het wat aftasten, maar na 6-6 liepen de Lions weg naar 12-6. Onder meer door twee fraaie scores van Tamlyn kwamen we na negen minuten met 12-14 voor, maar was het laatste woord voor de thuisploeg die het kwart met een 16-14 voorsprong afsloot. Akil en Maxime zaten toen noodgedwongen – met ieder twee fouten – al langer op de bank dan wenselijk. Bij 24-16 bracht Robert zijn starters weer binnen de lijnen en liet Akil eventjes wat postwerk onder de ring zien en werd het 28-25. Vervolgens plaatsten de Lions een 9-0 tussensprint en stond het halverwege 40-30. Een onnodig groot verschil. Vlak na de rust dook Maaike de tribunes in om een bal binnen te houden en daarmee was de toon gezet. Maaike – die voor de rust slechts twee punten had – ging zich met scoren bemoeien en kreeg daarbij wat steun van Akil, die overigens ook een paar makkelijke ballen miste. Aan onze jongste aanwinst Ashley hadden we deze wedstrijd niet veel. Kennelijk duurt het aanpassen langer dan dat wij en zij gehoopt hadden. In het derde kwart lag de wedstrijd meer dan vijf minuten stil en wisten we op de tribunes niet wat er aan de hand was. Uiteindelijk mocht Molly twee vrije worpen nemen (waar ze recht op had) en kreeg Laki een technische fout, wegens een fout op het sheet (aldus de omroeper). Met een 52-46 stand werd er aan de laatste aanval begonnen die fraai door Nadia op assist van Maaike werd afgerond en met een verschil van vier punten leek er nog van alles mogelijk. Nadia poste Molly op en scoorde met bonus wat de stand op 54-53 bracht met nog zeven minuten. Waar Maaike aan de ene kant niet te stoppen was (ze kwam tot 18 punten) was dat aan de andere kanten Sharon Beld, die gehakt van onze verdediging maakte. We bleven knokken, maar naast Maaike en Akil zat er scorend niemand lekker in de wedstrijd. Normaal gesproken is Max goed voor dubbele cijfers maar dat zat er deze keer jammer genoeg niet in. Toch waren er kansen. Maar Ashley schoot een ‘airball’ toen we er vier achterstonden en een minuut voor tijd tekende Robert een spelletje uit, wat een steal van de ons niet onbekende Kim Hartman opleverde en een eenvoudige lay up. Dus weer zes achter in plaats van terug tot twee. Er restte niets anders dan de 73-65 nederlaag.

Achteraf bleek het oponthoud te komen vanwege een speelster van de thuisploeg die wel in het veld stond maar niet op het sheet. Ook voor de rust had die al haar minuten gemaakt. Dus een ongerechtigde speelster.