Na een voorspoedige reis van ruim 2 uur kwamen we aan in een mooie, maar ontzettend koude sporthal.

Vanaf de sprongbal wisten we snel de basket te vinden. Jammer genoeg was dit bij de tegenstander hetzelfde. Onze verdediging leek wel op gatenkaas. Vooral 1 tegen 1 werden we in het eerste kwart veel te eenvoudig verslagen. We hadden geen geduld en stonden te dicht op onze directe tegenstander. Aan het eind van het 1e kwart stonden we ‘slechts’ met 16-19 voor.

In de 2 minuten tussen de twee kwarten werd hierop gewezen. Aanvallend was het goed en ook het rebounden was veel beter dan in de vorige wedstrijden.

De coach van de tegenpartij had zijn team de opdracht gegeven om onze aanval af te gaan stoppen met een zone verdediging. We speelden onze zone aanval goed uit en kwamen tot open schoten. Verschillende meiden hadden hun vizier op scherp staan en de zone verdediging werd kapot geschoten. In de tussentijd was onze verdediging wel iets beter geworden, maar goed was het zeker nog niet. De ruststand was 29-47.

Het derde kwart werd er veel gewisseld. Verschillende samenstellingen van het team werden uitgeprobeerd. Dit leverde de ene keer prima verzorgd basketball op, maar even zo vaak was het erg rommelig. Positief was wel dat eigenlijk de hele wedstrijd door de aanval bleef lopen.

Het vierde kwart werd begonnen met een 41-65 voorsprong. In dit kwart bleek dat wij een bredere bank hadden en door iedereen te laten spelen kon het wedstrijdtempo tot op het laatst hoog worden gehouden. Diverse speelsters van Attacus werden moe en zo konden we de voorsprong nog groter maken. Uiteindelijk wonnen we de wedstrijd met 51-92.

Zelf 92 punten scoren is natuurlijk prima. 51 punten tegen is ook niet verkeerd, maar als we allemaal vanaf het begin de 1 tegen 1 verdediging beter hadden verzorgd dan was het verschil nog groter geworden.