(Door coach Frank de Wit)

Vrijdagavond speelden wij de bekerwedstrijd tegen BC Apollo uit Amsterdam. Zij zijn op dit moment de nummer twee uit de promotiedivisie, een competitie onder de eredivisie. Hoewel zij vrijwel allemaal oud-speelsters uit de eredivisie hebben, moest deze wedstrijd natuurlijk gewonnen worden. Alleen Lisa was nog niet inzetbaar.

Het was de bedoeling om scherp te beginnen en direct afstand te nemen. Als je het een wedstrijd laat worden, wordt de underdog over het algemeen steeds sterker en kunnen er gekke dingen gebeuren. Hoewel wij een kleine voorsprong namen en de tegenstander lang op twee punten hielden (2 – 7 na zes minuten), maakten wij er aanvallend een zooitje van. Wij speelden eigenlijk halfbakken, zonder beleving, energie en al datgeen je nodig hebt om een fatsoenlijk niveau te halen.  De eerste periode werd afgesloten met een 9 – 12 voorsprong. Toen de thuisploeg in het begin van de tweede periode in de gaten kreeg dat zij terug konden komen gingen zij met meer overtuiging spelen en namen een voorsprong. Wij kregen een 10 – 0 om de oren en lieten dat ook toe. Wij presteerden het om het bijzonder zwakke niveau een hele helft vol te houden en stonden bij rust dan ook volkomen terecht achter; 28 - 23.

In de rust is eigenlijk alleen maar gehamerd op de wedstrijdbeleving en de consequentie van het voortzetten van het vertoonde spel.

De derde periode werd er inderdaad uit een ander vaatje getapt. Aanvallend werd er beter gespeeld en de press leverde veel balwinst op. Via een 4 - 22 periode stond het na drie perioden 32 – 45. Een marge waarvan  je zou zeggen dat je die verder moet kunnen uitbouwen, zeker omdat wij op dat moment veel beter waren. In de vierde periode was er tot 39 – 50 na vier minuten spelen nog niet zoveel aan de hand.

Apollo ging naar een zone en daartegen presteerden wij het om in de rest van de periode nog 4 punten te scoren. Geen fast break, niet spelen van de aanval, continueren van belachelijk veel balverlies (36 over de hele wedstrijd!), verkeerde beslissingen in zowel aanval als verdediging hadden tot gevolg dat de tegenstander steeds dichterbij kwam, geloof kreeg, de aanhang geloof kreeg en zich steeds meer ging roeren. Precies het geschetste scenario wat je niet moet laten gebeuren. In de laatste minuut kwamen wij met 54 – 52 achter. Marianne maakte 15 seconden voor tijd gelijk, maar daarna had Apollo nog goede kansen om tot score te komen. Dat deden zij niet en het schot dat Marianne er van de middenlijn ingooide was buiten tijd. Verlengen dus. En nu waren wij natuurlijk wel scherp om door te pakken. Apollo had de kans gehad en nu zou het onze wedstrijd worden.

Niet dus. Wij bleven dezelfde fouten maken, speelden zonder druf, schoven de verantwoordelijkheid af en Apollo won de wedstrijd verdiend met 66 – 60. Wij liggen dus uit het bekertoernooi. Een gemiste kans, want wij hadden eerlijk gezegd geen verkeerde loting.

Wij hebben onszelf volstrekt te kijk gezet en moeten elkaar eens goed in de ogen kijken hoe het bestaat dat wij dit hebben laten gebeuren. Op het moment speel je de ploeg van het veld en het andere sta je gewoon te kijken hoe je te kijk wordt gezet. Laat ik voorop stellen dat niemand met de intentie het veld opstapt om een wanprestatie (want zo is het) te leveren, maar dit sloeg nergens op. Wij hadden een goede stijgende lijn in spelniveau, maar zeker ook in intensiteit te pakken en dan is deze wedstrijd niet te plaatsen.

Het is nu zaak om komende zondag ons te revancheren tegen CTO Amsterdam. Dat is een belangrijke wedstrijd in de competitie en wij gaan er vol voor om de lijn van de vorige wedstrijden weer op te pakken.

De scores: Maaike Klein 21;  Marianne van der Hoek 16; Fieke Ligthart 11; Nadia Tijdeman 4; Randell van der Lee 4; Janiek van Veen 3; Tamlyn de Groot 2, Soraya Visser 1; Romee van der Vlies 0; Nicole Garfe 0; Tessa van Esch 0 en Valerie Smak 0.