Geen rek meer in rode draad
Voor de derde keer laat Meindert van Veen zijn meiden los. Maar niet eerder nam het icoon van Dozy Den Helder dit besluit ongedwongen. ,,Nu vinden we elkaar nog leuk’’, zegt de basketbalcoach die na dit seizoen vertrekt om Anna Vicenzetto het alleenrecht te geven. ,,Maar als ik zou blijven, word ik een heel vervelend mannetje voor ze.’’
Vroeger is voorbij. Niet alleen aan de wand van sporthal Sportlaan waar veertien kampioenschappen een rijk verleden vertegenwoordigen. Met coach Van Veen als rode draad. Ooit liet hij zijn speelsters los uit economische overwegingen. Bij de mannen die hij één keer kampioen maakte, stond er wel geld tegenover zijn gedreven werkzaamheden. De tweede verwijdering was het gevolg van een fulltime baan als bondscoach. ,,Een jaartje of twintig te laat, maar nog steeds een mooie gelegenheid om te doen. Alleen, ik mocht geen club coachen.’’ En nu komt het besluit om uit uit elkaar te gaan wel bij hem vandaan. ,,Een totaal andere keuze.’’ Spijt dat hij dit seizoen weer instapte is er niet. ,,Ik heb niet het idee dat ik het niet had moeten doen. Heel graag was ik Robert Tinga vorig jaar jaar meteen opgevolgd toen hij wegging. De bond stond dat niet toe. Die ploeg had de kwaliteit om kampioen te worden, dit team is minder.’’ Maar nog steeds met genoeg potentie. ,,In de praktijk loopt het anders dan op papier mogelijk is. We presteren beneden ons kunnen. Ik ben onderdeel en voel me daar verantwoordelijk voor.’’
Hij kreeg te maken met een generatie die de basketbalsport anders beleeft dan hij gewend is. ,,Ik denk dat ik meer gedreven ben dan de selectie. Ik vind ook dat een coach dat moet zijn. Maar als je, zoals ik, dit werk heel lang doet, ben je geneigd te vergelijken. Alles wat nu gebeurt snap ik wel maar accepteer ik niet. Voor bijna niemand staat basketbal op de eerste plaats. Ook begrijpelijk. Als je een eigen bedrijfje hebt om te ontwikkelen kost dat meer tijd. Vroeger was dat voor mij veel minder merkbaar. Tussen speelsters die er anders in stonden en er meer voor over hadden. Ze kunnen nu minder hebben. Ook qua concentratie en spanningsboog. Ik vond dames coachen altijd leuker dan heren omdat ze de schuld meer bij zichzelf zochten dan die mannen. Dat zie ik ook een beetje veranderen.’’
Zoals zijn hele wereld in de sporthal. ,,Ik werd weggestuurd door een scheidsrechter. Was me bij de vrouwen nog nooit gebeurd. Het sloeg ook helemaal nergens op. Ze bood na afloop ook excuus aan. Toen dacht ik, wat ben ik aan het doen. Ik ben 66 en laat me voor het zicht van de hele hal wegsturen.’’
Toen die enorme afknapper in Apeldoorn. ,,Van het veld gelopen door een ploeg waar we makkelijk van horen te winnen. Dat was een enorme teleurstelling. Het kostte ons de Final Four. Dit wilde ik niet zijn. De ploeg moet een plaatje zijn van wie ik ben. Een knokker, die nooit opgeeft. Verliezen kan, maar niet zó, zonder weerstand. Als ik zou willen blijven is er genoeg om dat te onderstrepen. Nu ging ik naar aanleidingen zoeken om te vertrekken.’’
Dat werd vergemakkelijkt door alternatieven die op zijn pad kwamen. Adviseur van de coaches bij het CTO, de talentenschool. En Donar heeft hem gevraagd meer te doen dan alleen het analyseren van tegenstanders in de Europacup. Wat een groot succes was want niet eerder kwamen de Groningers op dat platform zo ver. Met een steentje van Van Veen.
Hij werd als adviseur benaderd door Royal Eagles waar een nieuwe organisatie grote ambities heeft. Goeie ideeën, maar mijn gevoel was niet super. Achteraf ben ik blij dat ik het niet doe. Ze halen grappen uit waar ik me niet mee kan vereenzelvigen.’’
Bovendien, zegt Van Veen, voelt hij zich verantwoordelijk voor de dingen waar hij een rol in speelde. De nieuwe bondscoach van de vrouwen, Hakim Salem, verdient zijn steun. ,,Het is lekker dat er keuzes zijn wanneer je aankondigt te stoppen bij Den Helder. Zijn die er niet, dan spelen negatieve zaken wellicht een minder grote rol. Maar dat weet je ook weer niet zeker.’’
Hoe dan ook is het een bewuste keuze. ,,Opluchting is een groot woord maar die kant gaat het wel op.’’ Hij moest leren inzien dat de tijden zijn veranderd. ,,Dingen uit handen geven is heel moeilijk voor me. Ik was gewend bij de club alles zelf te doen. Ging er wat fout was het mijn schuld. Nu zijn er bestuurders die hun inbreng krijgen. Dingen doen die ik nooit zó zou doen. Dan moet ik accepteren dat het goeie wil is.’’
Het proces van ouder worden speelt zeker een rol. ,,Ik ben op een leeftijd dat je dingen moet doen waar je energie van krijgt. Ik ga echt niet met tegenzin naar de training van Den Helder. Het kost wel enorm veel energie. Speelsters die moeite hebben met hoe ik reageer. Altijd al maakte iedereen zich daar druk over. Terwijl ik eigenlijk nooit écht zei wat ik er van vond. Dan had ik niemand overgehouden. Ook in de goede jaren niet. De meiden van nu ervaren het als erg en kritisch. Anderen lachen zich rot en zouden willen dat ik toen zo was geweest.’’
Het kunstje is zeker niet uitgewerkt. Neem zijn succes met de jeugd van Oranje. ,,Ik zie geen kans wat ik denk dat erin zit ook uit te halen. Dan moet ik confrontaties aan gaan. Dat is het me niet meer waard. Het is tijd dat Anna hoofdcoach wordt. Als ik te veel zeg, kruipt zij in haar schulp en dat moet niet.’’
Tweets by BVDenHelder